کلاه سفید ها و کلاه مشکی ها خسرو زارع فرید جزو کدام دسته از هکرهاست؟

در مقابل کلاه سفیدها هکرهای هستند که توسط خود سازمان ها به استخدام در می آیند تا با آزمایش امنیت شبکه، راه های نفوذ به آن را بیابند و تا سازمان بتواند برای بستن این راه ها چاره ای بیندیشد. با این مختصات و این نشانه ها بدون شک خسرو زارع فرید هم یک هکر محسوب می شود. او هم با استفاده از اطلاعات و توانایی هایی که داشته وارد شبکه داخلی بانک های کشور شده و اطلاعات مردم را در فضای مجازی فاش کرده است. با این هم او چندین بار ادعا کرده که این کار را برای ارتقا امنیت شبکه بانکی انجام داده است. اما آیا این کار با افشای اطلاعات کارت های بانکی مردم همخوانی دارد؟ زارع فرید را باید جزو کلاه سفید ها بدانیم یا کلاه مشکی ها؟

هکرهای کلاه مشکی معروف دنیا نیز کارهایی مشابه خسرو زارع فرید داشته اند. اغلب آن ها از سر ماجراجویی وارد سیستم های یارانه ای سازمان ها شده اند و پولی سرقت نکرده اند اما نتایج غیرمستقیم اقدامات آن ها که خساراتی در پی داشته که باعث شده آن ها با قانون جرایم رایانه ای تحت پیگیرد قرار بگیرند. خسرو زارع فرید نیز با اقدام خود چندین میلیون نفر را برای مدت ها در صف دستگاه های خودپرداز برای تغییر رمز معطل کرد.

جاناتان جیمز: جیمز اولین نوجوانی بود که به خاطر هک کردن راهی زندان شد و همین دلیل انگشت نما شدنش بود. جیمز در زمانی که حکم زندان خود را دریافت کرد تنها 16 سال سن داشت. این هکر نوجوان در یک مصاحبه که به صورت ناشناس ترتیب داده شده بود گفت: «من تنها در گوشه و کنار اینترنت می چرخیدم و بازی می کردم. چالش های تازه و جدیدی که با آن ها می توانستم توانایی خود را محک بزنم برایم جذاب بود». اهداف اصلی جیمز در نفوذهایش سازمان های عالیرتبه بود. او در سرور «آژانس دفاعی کاهش تهدیدها» یک در پشتی ایجاد کرد در حالی که این آژانس از سازمان های تابعه وزارت دفاع ایالات متحده و کارش کاهش تهدیدات اتمی، بیولوژیکی، شیمیایی و سلاح های ویژه و معمولی علیه این کشور و متحدانش بود. در پشتی که جیمز ایجاد کرده بود او را قادر می ساخت تا به ایمیل های حساس، نام کاربری و رمز کارکنان این آژانس دسترسی داشته باشد.

جیمز هم چنین توانسته بود وارد رایانه های ناسا بشود و نرم افزاری سرقت کند که حدودا 7/1 میلیون دلار ارزش گذاری می شد. بنا بر اعلام وزارت دادگستری این نرم افزار کنترل محیط فیزیکی پایگاه فضایی بین المللی مثل کنترل دما و رطوبت در داخل آن را پشتیبانی می کرد. ناسا مجبور شد سیستم های خودش را خاموش کند که این کار برایش نزدیک به 41 هزار دلار هزینه داشت. جیمز توضیح داد که او تنها این کد را برای تهیه تحقیقش بر روی برنامه های کامپیوتری دانلود کرده اما این کد خودش دارای اشکال بوده و مطمئنا آن گونه که مقامات سازمان ادعا کرده اند 7/1 میلیون دلار نمی ارزد!

با توجه به میزان ورود جاناتان جیمز در شبکه های اطلاعاتی، اگر او در دادگاه به عنوان یک فرد بزرگسال محاکمه می شد 10 سال زندان، حداقل جریمه او بود اما جاناتان 16 ساله از انجام بازی های تفریحی و سرگرمی با کامپیوتر محروم شد و برای 6 ماه به کانون اصلاح و تربیت فرستاده شد.

آدریان لامو: شهرت لامو (که کارش شباهت زیادی به خسرو زارع فرید دارد) بیشتر به خاطر نفوذ به سازمان های مشهوری چون روزنامه نیویورک تایمز و یا شرکت مایکروسافت است. او که به عنوان «هکر بی خانمان» مشهور شده با استفاده از اینترنت کافی شاپ ها و کتابخانه ها به مراکز مختلف نفوذ می کرد. لامو به گفته خودش نفوذپذیری مراکز را آزمایش می کرد و نقایصی را که در سیستم های امنیتی کشف می کرد به اطلاع شرکت ها می رسانید. او توانست به سایت های یاهو، بانک آمریکا، موسسات مالی سیتی گروپ و سینگیولار نفوذ کند. این همان کاری است که هکرهای کلاه سفید انجام می دهند. یعنی به استخدام شرکت ها در می آیند تا میزان نفوذپذیری آن ها را چک کنند و نقاط ضعف را برای برطرف کردن به آن ها نشان دهند. اما کار لامو قانونی نبود. او وقتی وارد شبکه داخلی نیویورک تایمز شد نام خودش را در لیست کارشناسان وارد کرد و به سراغ اطلاعات شخصی کارکنان از جمله شماره تامین اجتماعی آن ها رفت. آدریان لامو برای نفوذ به شبکه داخلی نیویورک تایمز به پرداخت 65 هزار دلار محکوم شد. گذراندن 6 ماه حبس در خانه و دو سال آموزش نیز در حکم دادگاه او دیده می شد. محکومیت لامو در ژانویه 2007 به پایان رسید. او اکنون به عنوان یک ژورنالیست و سخنران عمومی فعال است.

کوین میتنیک: پیگرد قانونی کوین میتنیک در آمریکا بسیار عمومی و پرسروصدا شد تا جایی که وزارت دادگستری او را «تحت پیگردترین مجرم رایانه ای در تاریخ ایالات متحده» خواند در حالی که تخلف های واقعی او آن قدرها قابل توجه نبود اما کارهایش به شدت توسط رسانه ها بزرگنمایی شد و حتی دو فیلم از نحوه کار و فعالیت او ساخته شد. کوین میتنیک پیش از ارتکاب تخلفاتی که او را مشهور کرد؛ تجربه بسیار کمی در هک کردن اطلاعات داشت. او کارش را با هک کردن دستگاه های پانچ بلیت اتوبوس در لس آنجلس آغاز کرد تا بتواند رایگان در شهر سفر کند. پس از آن به ردگیری تلفن ها و استفاده از آن ها پرداخت. در این زمان میتنیک به دلیل نفوذ به شبکه کامپیوتری شرکت تجهیزات دیجیتال و سرقت نرم افزار محکوم شد. اما او وقتی مشهور شد که هم چنان برای دو سال و نیم پی در پی به هک کردن هایش ادامه داد تا این که سی ان ان هم در موردش نوشت که میتنیک کامپیوترها را هک می کند، اسرار شرکت ها را می دزدد، خطوط تلفن را ردیابی و به سیستم دفاع ملی نفوذ می کند. میتینک بدون شک از این حجم تبلیغات علیه ش ضربه خورد و پنج سال به حصر رفت که از این مدت 8 ماه را نیز در سلول انفرادی گذارند. کوین میتنیک در حال حاضر یک مولف و مشاور امنیت شبکه است.

کوین پولسن: مراجع قانونی ایالات متحده او را «هانیبال لکتر جرایم یارانه ای» لقب دادند. کوین پولسن عمده شهرت خود را به خاطر هک کردن خطوط تلفن رادیو KIIS-FM لس آنجلس به دست آورد. وقتی که این مرکز وعده داد به صد و دومین تماس گیرنده یک خودروی پورشه هدیه می دهد پولسن تمام خطوط تلفن ورودی به این مرکز را هک کرد تا مطمئن باشد که یکصد و دومین تماس گیرنده خود اوست. اما مقامات قضایی آمریکا وقتی پولسن را تحت پیگرد قانونی قرار دادند که او مرکز اطلاعات بازرسی فدرال را هک کرد. در دوران پیگردش او خشم پلیس فدرال را با هک کردن اطلاعات سیستم استراق سمع فدرال بیشتر برانگیخت. اما بدون شک شاهکار او همان هک تلفن های رادیوی لس آنجلس بود. پولسن در نهایت در یک سوپرمارکت دستگیر شد و به پنج سال زندان محکوم شد. کوین پالسن اکنون یک ژورنالیست است ودر مقام دبیر ارشد اخبار فعالیت می کند.

رابرت تاپان موریس: موریس فرزند یکی از دانشمندان پیشین سازمان امنیت ملی است که همه او را به خاطر خلق «کرم موریس» می شناسند. کرم موریس اولین کرم اینترنتی بود که در فضای مجازی رها شد. به همین خاطر موریس اولین فردی بود که با استناد به قانون سوءاستفاده و کلاهبرداری رایانه ای مصوب 1986 تحت تعقیب قرار گرفت. موریس کد این کرم رایانه ای را زمانی نوشت که یک دانشجو بود. او از کار خودش دفاع کرد و اظهار کرد که تنها قصدش این بوده که بفهمد اینترنت تا چه اندازه بزرگ است. اما کرم خلق شده توسط موریس، خودش را به تعداد بسیار زیاد تکثیر کرد و سرعت یارانه ها را تا اندازه ای پایین آورد که دیگر قابل استفاده نبودند. نمی توان حتی تخمین زد که چه تعداد یارانه به این کرم آلوده شده و از کار افتادند اما حداقل 6 هزار ماشین آلات به خاطر این کرم دیگر قابل استفاده نبودند. رابرت موریس دستگیر و به پرداخت 10 هزار و 500 دلار محکوم شد. او هم چنین باید سه ماه را در خانه تحت نظر می گذراند و 400 ساعت نیز در خدمات اجتماعی فعالیت می کرد. او در حال حاضر به عنوان استاد در آزمایشگاه هوش مصنوعی و علوم کامپیوتری MIT مشغول به کار است.