راهنمای خرید هاست

دامنه و هاست
راهنمای خرید هاست: اصطلاحاتی که برای انتخاب هاست مناسب باید بدانید (۱): نام دامنه، پهنای باند، فضای هاست

راهنمای خرید هاست: اصطلاحاتی که برای انتخاب هاست مناسب باید بدانید

بیش‌تر افراد و شرکت‌هایی که در پی خرید سرویس‌های هاست یا میزبانی وب و راه‌اندازی وب‌سایت یا وبلاگ هستند با اصطلاحاتی که شرکت‌های هاست و متخصصان این حوزه به کار می‌برند و در جست‌جوهای خود با آن‌ها مواجه می‌شوند آشنایی زیادی ندارند. خیلی از شرکت‌هایی که دارای وب‌سایت هستند برای اداره‌ی وب‌سایت‌هایشان به خدمات متخصصان رایانه و اینترنت متکی‌ هستند. این گزینه‌ای است که هم انجام کار را آسان‌تر می‌کند و هم از اتلاف وقت، به تأخیر افتادن کارها و افزایش بی‌مورد هزینه‌ها پیش‌گیری می‌کند.
اگرچه استفاده از خدمات متخصصان فناوری اطلاعات برای رتق و فتق امور امور مرتبط از جمله هاست، وب‌سایت، تجهیزات رایانه‌ای و شبکه مناسب‌ترین روش است مدیران و مشتریان خدمات هاست باید آشنایی کلی با معنی عبارت‌ها و اصطلاحات عمومی به کار رفته در این زمینه داشته باشند.
هم‌چنین کاربران اینترنت که علاقه‌مند به راه‌اندازی وب‌سایت‌ها و وبلاگ‌های شخصی‌اند نیز باید درک پایه‌ای با واژگان حوزه‌ی هاست داشته باشند. این مطلب در مدیریت بهتر وب‌سایت، انتخاب درست هاست، حل مشکلات پیش‌‌امده، و راهنمایی گرفتن درست از شرکت‌های هاستینگ و متخصصان هاست ضروری است؛ به‌ویژه که افراد عادی عمدتاً به دلیل هزینه‌ها تمایل زیادی برای استفاده از خدمات حرفه‌ای برای رفع مشکلات وب‌سایت‌شان ندارند و می‌کوشند جواب را از خود اینترنت یا از شرکتی که هاست‌شان را از آن تهیه کرده‌اند پیدا کنند.
در این مجموعه مطالب می‌خواهیم معنی برخی از عمومی‌ترین اصطلاحات را توضیح دهیم که کاربران اینترنت وقتی به دنبال تهیه‌ی هاست هستند یا با هاست‌شان به مشکلی بر می‌خورند با آن‌ها مواجه می‌شوند.

۱-نام دامنه:

نام دامنه آدرس شما در وب است. کاربران اینترنت برای دیدن سایت شما باید نام دامنه‌تان را داشته باشند. مثلاً در دامنه‌ی www.yourdomainname.com قسمت بین «com.» و «.www» نام دامنه‌ی شماست. برای این‌که بتوانید صاحب یک وب‌سایت شوید باید یک دامنه به نام خودتان ثبت کنید. دامنه‌ی شما پلاک خانه‌ی شماست و فضای هاست خود خانه است. پیش از خرید هاست باید یک نام دامنه به نام خودتان ثبت کنید. هر شرکت هاست معمولاً نمایندگی ثبت دامنه نیز دارد و موقع درخواست هاست از شما می‌خواهد که اگر دامنه‌ای به نام خود ندارید یک دامنه ثبت کنید. شما حتا می‌توانید بدون خرید هاست نیز هر نام دامنه‌ای را -به شرط این‌که قبلاً کسی آن نام دامنه را تصاحب نکرده باشد و نام دامنه آزاد باشد- برای خودتان ثبت کنید. دامنه‌ی تنها به شما وب‌سایت نمی‌دهد اما مطمئن‌تان می‌کند که نامی را که متعلق به شماست –مثلاً نام شرکت‌تان را- کس دیگری صاحب نمی‌شود و هر وقت بخواهید می‌توانید با تهیه‌ی هاست روی آن نام دامنه یک سایت داشته باشید: شما از قبل آدرس ملک اینترنتی‌تان را مشخص کرده‌اید با تهیه‌ی هاست می‌توانید ساخت و ساز را شروع کنید!

نکته‌ای که باید به آن توجه کنید این است که نام دامنه را شما برای همیشه مالک نمی‌شوید. شما دامنه را برای یک یا چند سال به نام خود ثبت می‌کنید. پس اگر قصد دارید آن را همیشه برای خودتان داشته باشید باید به تاریخ انقضای دوره‌ی ثبت‌تان توجه کنید و به موقع آن را تمدید کنید. در مطلب «چرخه حیات دامنه های ثبتی» می‌توانید با چرخه‌‌ی حیات یک دامنه آشنا شوید. نام دامنه‌ها پسوندهای مختلفی دارند. معروف‌ترین‌ها همان com. و البته در ایران ir. هستند. شما می‌توانید علاوه بر نام دامنه پسوند دامنه‌تان را نیز انتخاب کنید. همه‌ی این پسوندها عمومی نیستند. برخی پسوندها مخصوص یک کشور یا گروه وب‌سایت‌های خاصند یا باید برای ثبت آ‌ن‌ها حایز شرایط مشخصی باشید. برای آشنایی بیش‌تر با انواع پسوندهای دامنه به مطلب «اصول انتخاب نام دامنه برای وب سایت (۱)» سری بزنید. در انتخاب نام دامنه‌تان دقت کنید. نام دامنه‌ی خوب کوتاه است، به یاد می‌ماند و هویت شما را نشان می‌دهد. برای دیدن مجموعه‌ی کامل نکات مفید برای انتخاب نام دامنه به مجموعه مطالب «همه‌ی نکاتی که برای انتخاب درست نام دامنه باید بدانید ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، ۷» یا مطلب «اصول انتخاب نام دامنه برای وب سایت (۲)» مراجعه کنید.

۲-پهنای باند یا ترافیک:

یکی از اصطلاحات مهمی که درباره‌ی هاستینگ باید بدانید «پهنای باند» است. پهنای باند در بین شرکت‌های هاست به معنی میزان انتقال داده‌ای است که هاست شما می‌تواند در یک بازه‌ی مشخص –معمولاً یک ماه- انجام دهد. هر بار که کاربری از سایت شما بازدید می‌کند، یا فایلی را از روی سایت‌تان دانلود می‌کند از سایت شما انتقال داده انجام می‌شود. وقتی تعداد بازدیدکننده‌های شما زیاد می‌شود انتقال داده‌ی سایت‌تان نیز زیاد می‌شود. ترافیک یا پهنای باند را معمولاً بر حسب «گیگابایت» محاسبه می‌کنند. هر پلن هاست وب یک پهنای باند مشخص شده دارد و شرکت هاست شما باید آن را در مشخصات پلن هاستی که خریداری می‌کنید برای شما تعیین کند. اگر استفاده‌ی شما از پهنای باند از این میزان بیش‌تر شود بنا بر روشی که شرکت هاست مشخص می‌کند باید هزینه‌ی ترافیک اضافه را بپردازید. در ضمن چیزی به نام پهنای باند نامحدود وجود ندارد. تنها معنای خوبی که برای پهنای باند نامحدود می‌توان فرض کرد این است که هاست شما روی سرورهایی قرار دارد که از پهنای باند فوق‌العاده زیادی برخوردارند و ترافیک اختصاصی به شما در عین محدودیت آن قدر زیاد هست که شرکت هاستینگ لازم ندیده شما را از این بابت نگران کند! البته چنین سرورهای باکیفیتی ارزان نیستند؛ پس اگر شرکت خدمات هاست شما با هزینه‌ی که به شکل عجیبی پایین است به شما هاست نامحدود می‌فروشد باید نگران شوید. درباره‌ی پهنای باند هاست می‌توانید مطلب «آیا هاست با پهنای باند یا ترافیک نامحدود وجود دارد؟ (بخش نخست: پهنای باند چیست؟)» را مطالعه بفرمایید.

۳-فضا یا فضای دیسک:

یکی دیگر از عبارت‌هایی است که در بسته‌های هاست می‌بینید. در واقع این اولین چیزی است که شرکت هاستینگ روی آن تأکید می‌کند و معمولاً وقتی برای خرید هاست اقدام می‌کنید اول از همه باید مشخص کنید چقدر فضا نیاز دارید. منظور از فضای دیسک بخشی از هارد کامپیوتر سرور است که وب‌سایت شما می‌تواند تصاحب کند. سرور هاست در اصل برنامه‌ای روی یک کامپیوتر نسبتاً قوی است که در جایی به نام دیتاسنتر قرار می‌گیرد و با یک اتصال بسیار پرسرعت به اینترنت وصل است. وب‌سایت شما نیز مجموعه‌ای از فایل‌هاست که بخشی از فضای هارد این کامپیوتر را اشغال می‌کند و از طریق اینترنت در معرض دید بازدیدکنندگان سایت‌تان قرار می‌گیرد. بنابراین برای انتخاب مناسب هاست باید به حجم فایل‌های سایت‌تان توجه کنید. فضای هاست مانند هر فایل دیگری روی یک کامپیوتر با مگابایت و گیگابایت اندازه گرفته می‌شود. اگر نمی‌دانید سایت‌تان چقدر رشد خواهد کرد و به چه میزان فضا نیاز خواهید داشت می‌توانید با یک بسته‌ی هاست با فضایی که به نظرتان کافی می‌رسد شروع کنید و در آینده در صورت نیاز به فضای بیش‌تر از شرکت خدمات هاست بخواهید فضایتان را افزایش یا ارتقا دهد. از تعریف بالا حتماً برایتان مشخص شده که چیزی به نام فضای نامحدود نیز وجود ندارد. اگر به تعریف هاست اشتراکی در بخش دوم همین مطلب یا به مطلب «هاست اشتراکی» مراجعه کنید می‌بینید که اگر تعداد زیادی مشتری روی یک سرور باشند با توجه به محدودیت فضای هارد سرور غیرممکن است به همه‌ی آن‌ها هاست نامحدود داد.

دامنه و هاست
راهنمای خرید هاست: اصطلاحاتی که برای انتخاب هاست مناسب باید بدانید (۲): هاست اشتراکی، سرور، دیتاسنتر، آپتایم
دسته ها: سرور, هاست تعداد بازدید: 879 بازدید به دوستان خود پیشنهاد دهید:

۴-هاست اشتراکی:

بیش‌تر وب‌سایت‌ها روی هاست‌های اشتراکی قرار دارند. هاست اشتراکی یعنی چندین مشتری از یک سرور برای هاستینگ سایت‌شان استفاده می‌کنند. این مشتری‌ها امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری سرور را به طور مشترک استفاده می‌کنند و سایت‌های همگی آن‌ها روی همین سرور قرار می‌گیرد. هر مشتری بنا بر پلن هاستی که خریده است بخشی از منابع سرور را در اختیار دارد. شرکت‌ها و افرادی که می‌خواهند یک وب‌سایت راه بیندازند معمولاً هاست اشتراکی تهیه می‌کنند. این نوع هاستینگ هزینه‌ی معقولی دارد و اگر شما به سایتی با ترافیک بازدید خیلی زیاد نیاز ندارید کاملاً به‌صرفه و پاسخ‌گوست. اگر احتیاج به خدمات بیش‌تر دارید یا ترجیح می‌دهید کل منابع یک سرور در انحصار خودتان باشد باید سرور اختصاصی یا دست‌کم سرور مجازی تهیه کنید. دریافت IPی اختصاصی نیز روی هاست‌های اشتراکی اگرچه غیرممکن نیست تقریباً هرگز جزو قابلیت‌های معمولی هاست‌های اشتراکی به شمار نمی‌رود.

۵-سرور هاست:

سرور یکی دیگر از اصطلاحاتی است که در اینترنت و در بحث از خدمات هاست بسیار به کار گرفته می‌شود. سرور در اصل به یک برنامه گفته می‌شود که روی یک کامپیوتر اجرا می‌شود و به درخواست‌های برنامه‌های دیگر که به آن‌ها «کلاینت» می‌گویند جواب می‌دهد یا کاری را از طرف کلاینت‌ها انجام می‌دهد. کلاینت می‌تواند روی همان کامپیوتر باشد یا روی کامپیوتر دیگری که از طریق شبکه به سرور وصل است قرار بگیرد.

در کار هاست سرور کامپیوتری را که وب‌سایت‌های کاربران روی آن قرار دارد مدیریت می‌کند. معمولاً همان طور که در این مطلب دیدید به خود کامپیوتری که این برنامه روی آن در حال اجراست نیز سرور یا کامپیوتر سرور می‌گویند. شما به عنوان مشتری و صاحب وب‌سایت یک کلاینت هستید –اگرچه برای کلاینت در سرور هاست تعریف‌های دیگری ممکن است دقیق‌تر باشند، اما برای بحث فعلی نیازی به آن تعاریف نداریم- و اتصال شبکه نیز از طریق اینترنت انجام می‌شود. سرورهای هاستینگ علاوه بر استفاده برای هاست وب‌سایت‌ها برای هاستینگ فایل‌، ویدیو، تصویر، بازی/گیم، ایمیل، وبلاگ و موارد مشابه نیز استفاده می‌شوند. سرور خوب باید در یک دیتاسنتر مناسب نگه‌داری شود و همواره در دست‌رس باشد.

۶-دیتاسنتر:

سرورهای هاست در محلی به نام دیتاسنتر (Datacenter) قرار می‌گیرند. دیتاسنتر فضایی است که مخصوص نگه‌داری و فعال نگه داشتن کامپیوترها و تجهیزات مرتبط مانند سیستم‌های مخابراتی، ارتباطی و ذخیره ایجاد می‌شود. دیتاسنترها چند منبع توان و چندین اتصال اینترنت و مخابراتی پرسرعت دارند که در صورت بروز مشکل برای هر کدام دیگری بتواند اتصال را حفظ نماید. هم‌چنین دیتاسنترها دارای شرایط محیطی مناسب از قبیل تهویه، تجهیزات اطفای حریق و تمهیدات امنیتی‌اند. بنابراین یک سرور هاست قابل اعتماد باید در یک دیتاسنتر مطمئن و شناخته شده قرار گرفته باشد.

شرکت‌هایی که خدمات دیتاسنتر ارایه می‌دهند گاه خود اقدام به اجاره دادن سرورها به مشتریان خُرد یا حتا فروش هاست می‌کنند و گاه تنها سرورها را به شرکت‌های هاست اجاره می‌دهند یا تنها سرورهایی را برای شرکت‌های مختلف نگه‌داری می‌کنند. به این نوع خدمات کولو یا کولوکیشن (Co-location) گفته می‌شود. بسیار اتفاق می‌افتد که نگه‌داری سرورها را یک شرکت و تأمین اتصالات آن‌ها را شرکت دیگر به عهده داشته باشد و مالک سرورها شرکت ثالثی باشد که یک یا چند سرور را به شرکت چهارمی اجاره داده باشد. حتا ممکن است مکان دیتاسنتر هم اجاره‌ای و متعلق به شرکت پنجمی باشد!

۷-آپتایم/در دست‌رس بودن سرور:

یکی دیگر از مسایل مهم در کیفیت میزان در دست‌رس بودن سرور است. معمولاً شرکت‌های هاستینگ از اصطلاح آپتایم استفاده می‌کنند. اما اگر شما بخواهید در انتخاب هاست‌تان دقیق‌تر باشید باید توجه کنید که آپتایم (Uptime) به معنی درصد زمان روشن بودن سرور است ولی چیزی که شرکت‌ها در هنگام استفاده از این اصطلاح مدنظرشان است درصد زمان در دست‌رس بودن سرور (Server Availability) است که باعث می‌شود وب‌سایت شما و فضای هاست‌تان از طریق اینترنت قابل مشاهده باشد. ممکن است سرور روشن باشد اما به علت مشکلات شبکه، دیتاسنتر یا ایرادات نرم‌افزاری شما نتوانید به وب‌سایت‌تان دست‌رس پیدا کنید. در نتیجه باید در مورد معنی این دو اصطلاح و تفاوت آن‌ها محتاط باشید. درصدهایی که برای آپتایم یا در دست‌رس بودن سرور/هاست استفاده می‌شود به شما معیاری از مدت زمانی که سرور ممکن است در یک بازه‌ی زمانی مشخص در دست‌رس نباشد می‌دهد. به این زمان داون‌تایم (Downtime) می‌گویند:

مسأله‌ای که مهم‌تر از مقدار این زمان است ساعت رخ دادن آن است. داون‌تایم یک سرور مطمئن که در یک دیتاسنتر حرفه‌ای نگه‌داری می‌شود بیش‌تر در زمان انجام عملیات نگه‌داری، به‌روزرسانی، ارتقای نرم‌افزاری یا سخت‌افزاری، بکاپ‌‌گیری و از این قبیل از طرف مدیران سرور هاست شما و برای ارایه‌ی خدمات بهتر رخ می‌دهد. این گونه داون‌تایم‌ها معمولاً در خلوت‌ترین ساعت‌های شب اتفاق می‌افتند که برای بازدیدکنندگان سایت شما مشکلی پیش نیاید. اما اگر داون‌تایم مکرر در طول روز یا ساعات پرترافیک کار شما بروز کند به معنی نگه‌داری نامناسب سرور است که باید شما را نسبت به کیفیت خدماتی که از شرکت هاست خود دریافت می‌کنید به شک بیندازد.

: انواع هاست

از انواع مختلف هاست در بخش قبل هاست اشتراکی (Shared Hosting) را توضیح دادیم. در این مطلب بقیه‌ی انوع سرویس‌های هاست را توضیح می‌دهیم.

۸-هاست اختصاصی و سرور اختصاصی:

هاست اختصاصی (Dedicated Hosting) در نقطه‌ی مقابل هاست اشتراکی قرار دارد. در هاست اختصاصی کل منابع یک سرور تنها در اختیار یک مشتری قرار می‌گیرد. برای شرکت‌های بزرگ و وب‌سایت‌های سنگین یا پربازدید این گزینه‌ی هاستینگ مناسب است. هاست اختصاصی امنیت بیش‌تری دارد، قابل اطمینان‌تر است و انعطاف‌پذیری وب‌سایت یا وب‌سایت‌های شما را افزایش می‌دهد. در این نوع هاستینگ شما یک سرور هاست را برای خودتان به‌تنهایی اجاره می‌کنید و دست‌تان تا اندازه‌ی بسیار زیادی باز است. اما این گزینه گران‌ترین نوع هاست است و به هیچ وجه مناسب وب‌سایت‌های معمولی نیست. بیش‌تر افراد و شرکت‌ها کوچک و متوسط که کار آنلاین زیادی ندارند نیازی به هاست اختصاصی ندارند.

در صورت خرید هاست اختصاصی شرکت خدمات هاست سرور را با نصب پیش‌فرض تحویل شما می‌دهد و تنها مسؤولیت سخت‌افزار و مدیریت شبکه و اتصال سرور شما را بر عهده دارد. مسؤولیت کنترل محیط هاستینگ سرور و انتخاب‌های بعدی در تنظیمات حتا تا حد تغییر سیستم عامل سرور به مشتری واگذار می‌گردد. مدیریت سرور احتیاج به سطح مناسبی از دانش کامپیوتر دارد.

۹-هاست مدیریت شده:

نوع دیگری از هاست اختصاصی نیز گاه توسط شرکت‌ها ارایه می‌گردد که به عنوان «هاست مدیریت شده» (Managed Hosting) شناخته می‌شود. در این مدل هاست پشتیبانی و مدیریت ارایه شده توسط شرکت هاستینگ گسترده‌تر است و شامل سطوحی از مدیریت سطح سرور و زیرساخت اینترنت و برخی دیگر از خدمات می‌گردد. این نوع هاست برخی از مسؤولیت‌های حیاتی اما هزینه‌بر و وقت‌گیر را از دوش مشتری هاست بر می‌دارد. این خدمات اضافه معمولاً دربرگیرنده‌ی مانیتور کردن کامل سرور، تنظیم بار سرور، تمهیدات امنیتی، مدیریت ذخیره‌ی اطلاعات، بکاپ‌گیری، پهنای باند ویژه، به‌روزرسانی و ارتقای سرور، ضمانت در سطح سرویس و مشاوره‌ی تخصصی می‌شود. با این حال مشتری هم‌چنان کنترل کامل سیستم عامل و برنامه‌های کاربردی خود را در دست دارد.

هاست اختصاصی مدیریت شده گران‌تر از هاست اختصاصی عادی تمام می‌شود. اما اگر شما مایل به تهیه‌ی هاست اختصاصی هستید انتخاب بسته‌های هاست اختصاصی مدیریت شده و پرداخت هزینه‌ی بیش‌تر انتخابی عاقلانه است؛ به‌ویژه اگر وب‌سایت و برنامه‌های شما نقش حیاتی در کارتان دارند و تضمین در دست‌رس بودن تمام وقت آن، حفظ سرور در برابر مخاطرات امنیتی، پاسخ‌گویی اختصاصی بخش پشتیبانی شرکت هاست، و اطلاعات تخصصی کامل برایتان اولویت دارد.

۱۰-هاست مجازی یا سرور VPS:

سرور مجازی یا VPS راهی است برای به دست آوردن امکانات مدیریت سرور بدون پرداخت هزینه‌های سرور اختصاصی. در هاست مجازی نیز مانند هاست اشتراکی منابع یک سرور بین چند کاربر تقسیم می‌شود. تفاوت اصلی در این است که در هاست اشتراکی تعداد شرکا زیاد است اما در سرورهای مجازی این تعداد تا حد زیادی محدود می‌شود. هم‌چنین در هاست اشتراکی مشتری از شرکت هاست خود کننترل پنلی برای مدیریت وب‌سایتش دریافت می‌کند، اما در هاست مجازی مشتری وب سرور مخصوص خود را دارد.

این سرورها از طریق نرم‌افزارهای مخصوص مجازی‌سازی (Virtualization) ایجاد می‌شوند. نرم‌افزار مجازی‌سازی روی یک سیستم نصب می‌شود و می‌توان با آن چندین سیستم را از داخل همان سیستم اصلی شبیه‌سازی کرد. سیستم‌های شبیه‌سازی شده امکانات فیزیکی سیستم اصلی را ندارند و تنها از بخشی از امکانات سیستم واقعی می‌توانند استفاده کنند. اما در درون محیط مجازی‌سازی مانند یک سیستم مستقل به نظر می‌رسند. با این کار می‌توان روی یک سرور هاست چندین سرور شبیه‌سازی کرد و اگر به هر سرور شبیه‌سازی شده IPی مخصوص خودش داده شود می‌توان آن را به عنوان یک سرور هاست مجازی در اختیار مشتریان گذاشت.

هاست‌های VPS (سرور مجازی خصوصی) مناسب شرکت‌ها و وب‌سایت‌هایی هستند که امکانات مورد نیازشان از طریق هاست اشتراکی نمی‌تواند تأمین شود و به منابع بیش تری نیاز دارند، اما میزان نیازشان به اندازه‌ای نیست که بخواهند یک سرور اختصاصی اجاره کنند. از لحاظ اتصال مشتری، سرور مجازی عیناً مشابه سرور اختصاصی به نظر می‌رسد اما به دلیل آن‌که روی یک سرور اختصاصی چندین سرور مجازی وجود دارد توانایی‌ها و امکانات پردازشی، حافظه، پهنای باند و… سرورهای مجازی محدودتر است. هزینه‌ی این سرورها همان طور که ویژگی‌هایشان نشان می‌دهد بیش‌تر از هاست‌های اشتراکی و کم‌تر از هاست‌های اختصاصی است.

۱۱-هاست ابری:

ابر (ِCloud) به مجموعه‌ای از سرورها، منابع محاسباتی و کامپیوترها گفته می‌شود که به طور مشترک برای استفاده از طریق برنامه‌های تحت وب اختصاص داده شده‌اند. این اشتراک منابع باعث می‌شود که امکان از دست‌رس خارج شدن سرویس‌ها تقریباً صفر شود، زیرا در صورت بروز مشکل یا کم بودن منابع هر کدام از سرورها دیگر منابع در دست‌رس از سرورهای دیگر کم‌بود ایجاد شده را جبران می‌کنند.

هاست‌های ابری معمولاً همانند هاست‌های مجازی ارایه می‌شوند و از لحاظ قدرت سرور و امکانات مشابهند. اما هاست‌های ابری به علت پخش بودن منابع مورد نیاز سرور مجازی در نقاط و سیستم‌های مختلف مقاوم‌ترند و سرعت بهتری در جواب‌‌گویی دارند. هزینه‌ی این هاست‌ها بیش از هاست‌های مجازی معمولی و کم‌تر از سرورهای اختصاصی است. اما در عمل دیده شده که هزینه‌های جانبی ایجاد شده در سرورهای ابر گاه از هاست اختصاصی نیز بیش‌تر شده است.

یکی از نکات این هاست‌ها در پراکندگی منابع اختصاصی به مشتری است. این مطلب علاوه بر جنبه‌های مثبت یک عیب نیز می‌تواند داشته باشد. در همه‌ی انواع دیگر هاستینگ مکان فیزیکی ذخیره‌ی فایل‌های مشتری مشخص است. در هاست ابری این فایل‌ها روی اینترنت یا ابر ذخیره می‌شوند؛ یعنی مکان ذخیره‌ی فایل‌ها می‌تواند متغیر باشد. هم‌چنین کنترل کافی نداشتن مشتری روی سرور و ایرادات امنیتی در این گونه هاست‌ها هنوز جای بحث دارد. هاست ابری مفهومی نسبتاً جدید و هنوز در حال توسعه و تحول است.

از لحاظ قیمتی به ترتیب هاست اشتراکی، هاست مجازی، هاست ابری، هاست اختصاصی، و هاست مدیریت شده قرار دارند. اگرچه مفهوم دقیق هاست ابری و نحوه‌ی اجرای آن هنوز میان شرکت‌هایی که سرویس‌هایی با این نام ارایه می‌دهند هماهنگ و یکسان نشده و در مورد قیمت آن نمی‌توان نظر قطعی داد.

دامنه و هاست
راهنمای خرید هاست: اصطلاحاتی که برای انتخاب هاست مناسب باید بدانید (۴): کنترل پنل هاست، FTP، صندوق پستی، DNS و IP

۱۲-کنترل پنل هاست:

یک واسط آنلاین حاوی مجموعه‌ای از ابزارهای لازم برای مدیریت راحت و ایجاد تغییرات لازم در وب‌سایت است که همه‌ی شرکت‌های هاستینگ در اختیار شما می‌گذارند. امکانات کنترل پنل‌ها با هم متفاوت است اما بیش‌تر آن‌ها امکان آپلود و مدیریت فایل‌ها، ایجاد و مدیریت حساب‌های ایمیل، تغییر اطلاعات کاربری، ایجاد و مدیریت دیتابیس‌ها، آمار پهنای باند، فضا و فایل‌ها، بکاپ‌گیری از فایل‌ها، مدیریت حساب‌های FTP، و مدیریت دامنه را به شما می‌دهند.

با داشتن کنترل پنل شما نیازی ندارید برای مدیریت سایت‌تان دایم با شرکت هاستینگ در تماس باشید. تقریباً تمام اقدامات لازم برای به‌روزرسانی و مدیریت سایت در هاست اشتراکی از طریق کنترل پنل قابل انجام است. امروزه همه‌ی کنترل پنل‌های عمده واسط‌های گرافیکی مناسبی دارند که کار کردن با آن‌ها را برای بیش‌تر کاربران بسیار راحت می‌کند. آدرس پنل معمولاً یک زیردامنه از دامنه‌ی خودتان است مانند panel.yourdomain.com و اطلاعات دست‌رس به آن را شرکت هاست در اختیارتان می‌گذارد.

گاهی از جانب شرکت ثبت دامنه که در خیلی موارد با شرکت هاست شما یکی است پنلی تحت نام پنل اختصاصی دامنه نیز در اختیار شما قرار می‌گیرد که کاربرد آن برای تنظیمات DNS دامنه و ویرایش مشخصات دامنه است. هم‌چنین احتمالاً شما در وب‌سایت شرکت هاست یک حساب کاربری دارد که برای خود یک درگاه/پرتال/پنل کاربری دارد. این پرتال رابطه‌ی شما را با شرکت هاست تنظیم می‌کند و ربطی به مدیریت فضای هاست شما ندارد. شما از طریق درگاه کاربری می‌توانید سفارش‌های جدید ثبت کنید، صورت‌حساب‌هایتان را پرداخت کنید، درخواست پشتیبانی کنید، و تنظیمات DNS دامنه‌هایتان را تغییر دهید.

۱۳-FTP:

مخفف «پروتکل انتقال فایل» و کار آن جابه‌جا کردن فایل (آپلود و دانلود) در اینترنت است. بیش‌تر وب‌سایت‌ها با استفاده از یک برنامه‌ی FTP (یعنی برنامه‌ای که فایل‌های مورد نیاز را با استفاده از پروتکل FTP روی فضای هاست می‌فرستد) آپلود می‌شوند. یک وب‌سایت معمولاً ابتدا به دست یک طراح روی کامپیوتر شخصی ایجاد می‌شود و پس از رفع ایرادات فایل‌های ساخته شده با FTP در فضای هاست شما قرار می‌گیرند و از طریق اینترنت در دست‌رس قرار می‌گیرند.

یک سایت FTP سایتی است که فقط لیست فایل‌های موجود در فضای هاست را نشان می‌دهد. برای دست‌رس به FTP و افزودن و برداشتن سایت‌ها در سایت نیاز به یک شناسه‌ی کاربری و رمز عبور دارید. این اطلاعات را شرکت هاستینگ در اختیار شما می‌گذارد. سایت FTP شما زیردامنه‌ی دامنه‌ی خودتان است و معمولاً ftp.yourdomain.com نام دارد و برای اتصال به صورت پیش‌فرض از پورت ۲۱ استفاده می‌کند. شما با داشتن این اطلاعات و یک برنامه‌ی کلاینت FTP مانند Filezilla می‌توانید فایل‌هایی به سایت‌تان اضافه کنید یا فایل‌های موجود را ویرایش کنید.

۱۴-صندوق پستی:

به احتمال قریب به یقین شما تا حالا یک حساب ایمیل رایگان در یکی از سرویس‌های معروف مانند یاهو، جی‌میل، یا هات‌میل داشته‌اید. معمولاً وقتی شما یک فضای هاست می‌خرید بخشی از این فضا نیز به عنوان فضای ایمیل در نظر گرفته می‌شود. به عبارت دیگر شما روی دامنه‌ی خودتان یک یا چند آدرس ایمیل می‌توانید داشته باشد. آدرس ایمیلی که معمولاً به صورت پیش‌فرض ساخته می‌شود info@yourdomain.com یا webmaster@yourdomain.com است. اما شما می‌توانید به میل خود نام این صندوق پستی را تغییر دهید. مثلاً اگر وب‌سایت شما خدماتی به مشتریان ارایه می‌دهد که نیاز به پشتیبانی آنلاین شما یا پاسخ‌گویی شما به سؤالات مشتریان داشته باشد ممکن است دوست داشته باشید یک آدرس support@yourdomain.com نیز بسازید. هر کدام از این‌ها یک صندوق پستی است که به آن‌ها حساب ایمیل POP هم گفته می‌شود.

ساده‌ترین راه دست‌رس به صندوق‌های پستی‌تان از طریق یک زیردامنه از دامنه ی خودتان معمولاً به صورت mail.yourdomain.com است که از شما آدرس ایمیل و رمز عبور می‌خواهد و می‌توانید پس از وارد شدن به هر حساب ایمیل نامه‌های دریافتی خود را مشاهده کنید یا اقدام به ارسال یا دسته‌بندی ایمیل‌هایتان کنید.

اما می‌توانید از نرم‌افزارهای کلاینت ایمیل هم استفاده کنید. این نرم‌افزارها آدرس ایمیل و رمز عبور شما را می‌گیرند و ایمیل‌هایتان را از سرور ایمیل (mail server) که صندوق‌های پستی‌تان روی آن قرار دارد دریافت می‌کنند و بدون نیاز به ورود به سایت به شما نشان می‌دهند. این نرم‌افزارها معمولاً از پروتکل POP3 (پروتکل صندوق پستی) یا IMAP (پروتکل اینترنتی دست‌یابی به پیام) برای بازیابی ایمیل‌ها استفاده می‌کنند. آشناترین کلاینت ایمیل Microsoft Outlook است.

پروتکل اصلی انتقال ایمیل در اینترنت SMTP (پروتکل ساده انتقال ایمیل) است که معمولاً روی پورت ۲۵ کار می‌کند. اما کلاینت‌های ایمیل نظیر Outlook از پروتکل‌های POP و IMAP برای دریافت ایمیل استفاده می‌کنند و عملاً SMTP را تنها برای ارسال ایمیل به کار می‌برند. با این حال همه‌ی سرورهای ایمیل برای ارسال و دریافت ایمیل از پروتکل SMTP استفاده می‌کنند.

تعداد صندوق‌های ایمیل، فضای آن‌ها، امکان استفاده از پروتکل‌های POP3 و IMAP جزو امکاناتی است که شرکت‌های هاستینگ معمولاً روی بسته‌های هاست خود ارایه می‌کنند. اگرچه می‌توان هاستینگ ایمیل را مستقل از هاست وب‌سایت نیز انجام داد. برای این کار باید یک هاست مختص ایمیل تهیه شود و رکوردهای DNS مربوط به تبادل ایمیل را روی هاست ایمیل مورد نظر تنظیم کرد.

۱۵-DNS یا نیم سرور:

DNS وب‌سایت شما را به آدرس‌های IPی مربوط به آن متصل می‌کند. وقتی شما یک بسته‌ی هاست تعیین می‌کنید باید رکوردهای DNS دامنه‌ی خود را روی سرورهای شرکت هاستینگ‌تان تنظیم نمایید تا به پنل هاست وب‌سایت‌تان دست‌رس پیداکنید و مرورگرهای وب و کاربران بتوانند شما را در اینترنت پیدا کنند.

وقتی یک دامنه ثبت می‌کنید این دامنه خود به خود در اینترنت در دست‌رس نیست. برای این‌که دامنه‌تان قابل مشاهده شود باید به آن یک آدرس IP منتسب شود. سرویس DNS این کار را برای شما انجام می‌دهد. وقتی کاربری نام وب‌سایت شما را در مرورگرش وارد می‌کند مرورگر از طریق تماس با سرورهای DNS این آدرس را به یک آدرس IP تبدیل می‌کند و سپس با سروری که این آدرس IP متعلق به آن است تماس می‌گیرد و وب‌سایت شما را از آن سرور فراخوانی و دانلود می‌کند. شرکت هاستینگ با فروش هاست دامنه‌ی شما را به سرور وب خود متصل می‌کند و شما از IPهای آن سرور برای نشان دادن سایت‌تان روی اینترنت استفاده می‌کنید. شرکت هاستینگ برای خود نیم سرورهایی دارد که کار نهایی ترجمه‌ی نام دامنه‌ی شما به آدرس IP را انجام می‌دهند.

برای اطمینان از بالا آمدن سایت برای یک دامنه بیش از یک نیم سرور تعریف می‌شود و معمولاً شرکت هاست برای دامنه‌ی شما ۲ نیم سرور تعیین می‌کند. یک وب‌سایت چندین رکورد DNS دارد. مثلاً رکورد MX مخصوص سرور ایمیل است که معمولاً یک IPی مختص خود دارد. تنظیم DNS از طریق پنل دامنه انجام می‌شود و ویرایش آن از طریق پنل هاست قابل انجام است. نیم سرورها معمولاً به فرم ns.domainname.com نام‌گذاری می‌شوند.

۱۶- آدرس IP:

یک شماره است برای شناسایی دستگاه‌های متصل به اینترنت یا دستگاه‌های داخل یک شبکه که از پروتکل اینترنت استفاده می‌کند. یک آدرس IP شامل ۴ عدد است که با نقطه از هم جدا شده‌اند مثلاً ۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۳ و هر کامپیوتری که متصل به اینترنت باشد یک آدرس IP دارد.

به یک آدرس IP ممکن است چند نام دامنه متصل شود تا به خاطر آوردن آن‌ها برای کاربران اینترنت ساده‌تر باشد. در هاست اشتراکی نام وب‌سایت شما به آدرس IPی سرور شرکت هاستینگ وصل می‌شود. اما وب‌سایت شما تنها نام دامنه‌ای نیست که از این IP استفاده می‌کند. در هاست‌های مجازی و ابری معمولاً یک و گاه چند آدرس IP در اختیار مشتری قرار می‌گیرد که ممکن است برای سرویس‌های مختلف یا چند وب‌سایت از آن‌ها استفاده کند. در سرورهای اختصاصی معمولاً تعداد IPهای اختصاص داده شده به سرور بیش از یکی است.

نوع دیگری از آدرس IP نیز وجود دارد که به آن IP ورژن ۶ می‌گویند و اگرچه هنوز کاربرد چندانی نیافته ممکن است در آینده تنها نوع IPی آزاد در دست‌رس باشد؛ زیرا تعداد رشته‌های عددی که می‌توان برای آدرس‌های IPی فعلی که به آن IP ورژن ۴ گفته می‌شود به کار برد تا حد زیادی محدود است و ظاهراً عمده‌ی این آدرس‌های IP قبلاً واگذار شده است!